Jest mi cholernie przykro, że znowu zaczynam od zera ...
Było już tak dobrze, że byłam przekonana "to jest to". Niestety. Nie wiem który to już raz, ale zaczynam zmieniać siebie.
Użytkownicy także przypinają:
krn78
Nie zaczynasz od zera, kto Ci to powiedział? Zaczynasz od punktu, w którym kiedyś przerwałaś, mądrzejsza o wcześniejsze porażki i potknięcia. To siła, nie słabość! Bądź dumna, że masz chęć i energię zaczynać walkę jeszcze raz, mimo że wiele razy się nie udawało. Fakt, że kto się zatrzymuje, ten się cofa, nie powinien Cię zniechęcać. Powinno być dokładnie odwrotnie: jeśli nie idziesz do przodu, meta się oddala. Jeśli idziesz, choćby najwolniej na świecie, meta się przybliża. Aaa, i jeszcze jedno: nie musisz się spieszyć. Wielu, którzy zostali wrzuceni na głęboką wodę, po prostu utonęli. Daj sobie czas i pracuj swoim tempem. To nie jest wyścig, ma być miło i przyjemnie, mimo że może czasem męcząco. I nie przejmuj się, że czasem waga się zatrzyma, mimo Twoich wysiłków. Mięśnie ważą więcej niż tłuszcz, i, tak naprawdę, powinnaś stosować metodę Archimedesa i mierzyć objętość, a nie wagę. Waga oszukuje ;) No to jak... małymi kroczkami, a do przodu?
rosanigris
Ważne, by podnosić się po upadku. Nieważne, który raz, ważne, że w ogóle próbujesz! Trzymam kciuki. :)