motyleWnosie

motyleWnosie
Moje tablice obserwuje 655 osób Znajdź mnie Ostatnio dodane zszywki
Obserwuj
 Poznań
Iza i Barbara to bliźniaczki. Pewnego dnia wpadają na pomysł, aby zamienić się miejscami... Co z tego wyniknie? Czy ich mężowie nie zaczną niczego podejrzewać? Zabawna, erotyczna opowieść o tym, jak jedna szalona decyzja może wpłynąć na całe życie! Ebook płatny, aktualnie w promocyjnej cenie! Leżeli oboje na trawie, stykając się czubkami głów. Wpatrzeni w przepływające po bezkresnym błękicie nieba, białe i puszyste obłoki. – To głowa smoka – wskazała palcem w górę. – No nie wiem – powątpiewał. – Mnie bardziej przypomina pysk krokodyla. – No co ty! Gdzie ty tu widzisz krokodyla? – przekomarzała się z nim ze śmiechem. – Kacperku, użyj swej bujnej wyobraźni. – Użyłem – mruknął, a później umilkł. Nie potrzebował słów, aby czuć się dobrze w jej towarzystwie. Wystarczyło, że leżała tuż obok, na wyciągnięcie ręki. Patrzył w górę, lecz tak naprawdę widział przed oczyma tylko jej przekorny uśmiech. Gdyby miał więcej odwagi, to pewnie by ją pocałował. Ale nie miał. Jedyne zbliżenie jakie przeżył, pozostawiło po sobie niesmak i obrzydzenie. Koledzy z pracy namówili go na wyjście do pubu i upili. Potem zafundowali mu dziwkę. Do dziś czuł posmak żółci w ustach, gdy zrozumiał, co się stało. Przekręciła się na bok, aby po chwili zawisnąć twarzą nad jego twarzą. – Umilkłeś. – Nie pytała, potwierdzała fakt. – Czasami warto milczeć. – Pragnienie, aby jej dotknąć było tak silne, że nie zdołał się mu oprzeć. Uniósł ramię i położył dłoń na smukłym karku dziewczyny. Lecz tylko nieznacznie przyciągnął ją ku sobie. Była tak blisko. Czuł ciepło kobiecego oddechu, prawie dotykał miękkich policzków. A i ona zrozumiała, że tym razem nie zdoła się jej oprzeć. Miała rację. Uniósł się lekko, dotykając wargami soczystych, czerwonych ust. Był taki delikatny, chociaż wyczuwała drżącą niecierpliwość jego ciała, buzujące w nim podniecenie. Objął ją drugim ramieniem, przyciągając ku sobie, pogłębiając pocałunek. Brakowało mu wprawy, ale niczego poza tym. Silne, stwardniałe od ciężkiej pracy dłonie sunęły po jej ciele, na początku nieśmiało, potem zaczęły sobie poczynać z coraz większą bezczelnością. Wkradły się pod materiał sukienki, dotknęły rozgrzanej gorącem skóry. Nie było w tym ani odrobinę brutalności. Przynosiły jedynie ukojenie. – Kacperku – wyszeptała, odrywając się od jego warg i spoglądając z czułością w zasnute pożądaniem oczy. – Jesteś cudowna! – wymruczał, tym razem wtulając twarz w jej piersi. Zaciągnął się ich zapachem, upoił jędrnością. W końcu trzymał ją w ramionach, nareszcie mógł posmakować gładkości skóry. Zapraszamy na motylewnosie.pl Przestałam jeść, czując jak po policzkach spływają mi słone łzy. Byłam taka beznadziejna, a on taki wspaniały. Co mogłam poradzić na to, że głupie serce biło w niekontrolowany sposób, że w całym ciele odczuwałam dziwną niemoc? Bezwiednie dałam dwa kroki do przodu i znalazłam się na ulicy. Dopiero przeszywający powietrze pisk opon, uświadomił mi co zrobiłam. Zamknęłam oczy oczekując na koniec, potworny ból lub coś w tym rodzaju. Kiedy to nie nastąpiło, odważyłam się zerknąć na auto, pod koła którego nieopatrznie weszłam. – Czy ty debilko patrzysz gdzie idziesz? – ryknął nad moim uchem oburzony męski głos. Wystarczająco głośno, by ludzie znajdujący się dookoła mnie, zaczęli się gapić z niezdrową ciekawością. Podniosłam głowę i spojrzałam niepewnie na kogoś, kto spokojnie mógł bez jakiejkolwiek charakteryzacji zagrać w filmie dokumentalnym o jaskiniowcach. Bynajmniej, nie był to widok dodający otuchy. Chyba jednak musiałam wyglądać na potężnie przerażoną, bo mężczyzna nieoczekiwanie złagodniał. – Nic ci się nie stało mała? Zaprzeczyłam ruchem głowy i spojrzałam w dół, na moje bose nogi, tylko dlatego, że poczułam, jak po łydkach spływa mi coś zimnego. No tak, te nieszczęsne lody… Mężczyzna powędrował za moim wzrokiem i nagle zaczął się śmiać, bo biała maź po wewnętrznej stronie udawyglądała nieco dwuznacznie. Najpierw się zaczerwieniłam, a później rozpłakałam. Nie panowałam nad tym. To było silniejsze od całego mojego opanowania, silniejsze niż wstyd, że wygłupiłam się tak na środku ruchliwej ulicy i gapi się na mnie kilkanaście osób. W tym eleganckie towarzystwo z tarasu. I mężczyzna, który może wyglądał jak troglodyta, ale ubranie i samochód, zdradzały, że jest kimś więcej niż przeciętnym zjadaczem chleba. Stałam pośrodku ulicy, na boso, purpurowa ze wstydu, rycząc jak głupia. Tak bardzo żałowałam, że jednak mnie nie przejechał. Trafiłabym do tunelu z światłem na końcu… – Ejże, spokojnie – objął mnie i przytulił do piersi. Może i nie był zbyt wysoki, ale za to świetnie zbudowany. I cudownie pachniał. – Spokojnie maleńka. Podniosłem głos, bo wystraszyłem się, kiedy tak znienacka pojawiłaś się na ulicy. Nie odpowiedziałam, bo nie miałam bladego pojęcia jak mam ubrać w słowa moje uczucia. – Chodź, pójdziemy na drinka albo duży deser. Tam siedzą moi znajomi, przysiądziemy się – wskazał przy tym na taras, który poprzednio obserwowałam. – Nie chcę! – jęknęłam, od razu odzyskując mowę. Tego jeszcze brakowało, by gapili się na mnie z politowaniem, niczym na dziw... – Kochasz ją? – Co? – Znieruchomiał najwyraźniej zaskoczony moimi słowami. – Pytam się czy ją kochasz? – Anitę? – Nie, angielską królową! Jasne, że pytam o Anitę. Nie odpowiedział od razu. – Kiedyś byłem pewien, że dla udanego związku najważniejsze są wspólne interesy i udany seks. – Ale ja pytałam o miłość. – To tylko hormony, nic więcej – uśmiechnął się z ledwo dostrzegalnym pobłażaniem. – Idiota! Miłość to nie święty Mikołaj, a w dodatku można ją dostać nie tylko pod choinkę. – Z elegancko zawiązaną kokardą. – Ty mi tu nie zmieniaj tematu. – Pogroziłam mu palcem tuż przed nosem. – Choć w zasadzie to poznałam odpowiedź. Chwycił moją dłoń i pocałował. Nie powiem, żeby mi się to nie spodobało. Była w tym jakaś intymność, jakiś tajemniczy posmak niedoświadczonych dotąd uczuć. Nigdy wcześniej nie przeżyłam czegoś podobnego; bliskości człowieka, który tak naprawdę był mi całkowicie obcy. I niespotykanie fascynujący w swej inności. Nie umiałam się powstrzymać. Pochyliłam głowę i ostrożnie dotknęłam ustami jego warg. Zabrakło poprzedniej namiętności, narastającego pożądania, ale w zamian za to pojawiło się coś zupełnie innego. I przyniosło nie mniejszą rozkosz niż dzikie, pełne ognia pocałunki. Delikatność dotyku, czułość płynąca z każdej pieszczoty, pozwoliły nam znaleźć się w zupełnie innym świecie, zamykającym się w tej nieskończenie długiej chwili, tu i teraz. Pośród roztańczonych cieni przemykających po chłodnym piasku, rozkrzyczanych mew i głośnego szumu fal, doświadczaliśmy przedsmaku raju, znajdującego się tak niedaleko, zdawałoby się, że na wyciągnięcie ręki. Ale nam zabrakło odwagi, by po niego sięgnąć… To ja pierwsza stchórzyłam. Wyrwałam się z uścisku Roberta i ze śmiechem próbującym ukryć moje zmieszanie, zerwałam się z piasku i pobiegłam do morza. Jednak nawet lodowaty chłód wody nie uspokoił rozdygotanego serca, nie przywrócił równowagi. Przycisnęłam ręce do piersi, lecz rozpierające mnie uczucie dziwnego, nieznanego dotąd szczęścia było zbyt silne. Musiałam, po prostu musiałam TO zrobić! Rozrzuciłam ramiona i krzyknęłam. Wiatr, choć nie zdołał mnie zagłuszyć, szarpnął z niespotykaną siłą włosami, porywając je do szalonego, dzikiego tańca. Jakoś dziwnie pasowało to do nastroju panującego w mej duszy, do śmiechu Roberta, słyszanego tuż za moimi plecami. Tym razem nie zaprotestowałam, kiedy objął mnie w pasie i wtulił nos w zagłębienie na szyi. Staliśmy tak nieruchomo przez bardzo długą chwilę i dałabym głowę, że zastanawialiśmy się nad tym samy... Siedem burzowych dni. Siedem dni, w przeciągu których Karolina przechodzi od fascynacji po miłość. Zakochuje się w samotniku, w mężczyźnie kompletnie dla niej nieodpowiednim. Lecz co może poradzić, gdy burza szaleje i w jej sercu? Bezpłatne, kliknij w zdjęcie.

Tablic
6 Zszywek
183 Ulubionych
19 Aktywność
»
Obserwowanych
5 Obserwuję
0 Obserwują
90

ZMIEŃ TŁO ZMIEŃ STYL
DO GÓRY