Polacy na frontach II wojny światowej

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 13.02.2024 o 12:05

Rodzaj zadania: Wypracowanie z historii

Dodane: 11.02.2024 o 19:45

II wojna światowa, trwająca od września 1939 roku do września 1945, zapisała się w historii jako jeden z najbardziej tragicznych konfliktów w historii ludzkości. Polacy, znaleźli się w centrum tego globalnego konfliktu. Polski wkład w wojnę był wielowymiarowy i obejmował walkę zarówno na froncie wewnętrznym, jak i na wielu frontach poza granicami kraju.

We wrześniu 1939 roku, po agresji Niemiec i ZSRR, obrona Polski mimo heroicznego oporu, załamała się w wyniku przewagi militarnej obu najeźdźców. Polska walcząca jednak nie poddała się. Wielu żołnierzy przedostało się na Zachód, gdzie liczące się formacje polskie zostały szybko zorganizowane we Francji. Po jej klęsce w 194 roku, polski rząd na uchodźstwie oraz jednostki wojskowe znalazły schronienie głównie w Wielkiej Brytanii.

Na zachodzie siły polskie brały udział w wielu operacjach i bitwach. Wzmiankować można między innymi obronę tobrucką w Afryce Północnej, udział w bitwie o Monte Cassino, czy walkę o Ankonę i Bolonię we Włoszech. Jeśli chodzi o działania na terenie Wielkiej Brytanii, Polacy odegrali istotną rolę podczas Bitwy o Anglię w 194 roku – polscy piloci zyskali sławę jako niezwykle dzielni i skuteczni obrońcy nieba, a Dywizjon 303 stał się jednym z symboli polskiej walki na Zachodzie. W siłach powietrznych, morskich i lądowych walczono z determinacją, pomimo często trudnych warunków i braku równości wobec sojuszniczych armii.

Polacy walczyli także na Wschodzie, gdzie po agresji niemieckiej na ZSRR w czerwcu 1941 roku, w oparciu o układ Sikorski-Majski, zostały utworzone Polskie Siły Zbrojne w ZSRR pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Od momentu ewakuacji z ZSRR przez Iran, armia ta, nazywana również Armią Andersa, przeszła niezwykle trudne szlaki bojowe w składzie armii brytyjskiej.

Jednakże największa i najbardziej złożona działalność bojowa miała miejsce na terenie samej Polski, gdzie Armia Krajowa (AK) prowadziła szeroko zakrojoną działalność konspiracyjną i partyzancką. Walka podziemna obejmowała dywersję, akcje sabotażowe i gromadzenie wywiadu na potrzeby aliantów. Najbardziej znaną akcją AK jest z pewnością Powstanie Warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku i trwało 63 dni, mając na celu wyzwolenie stolicy przed wkroczeniem Armii Czerwonej. Powstanie, choć heroicznym aktem oporu, zakończyło się klęską i przyczyniło do ogromnych zniszczeń Warszawy oraz strat w ludności cywilnej.

Warto też wspomnieć o polskim wkładzie w działalność wywiadowczą - to Polacy jako pierwsi złamali kod niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma, przyczyniając się do wielu sukcesów aliantów na polu tajnej wojny wywiadowczej.

Polacy walczyli również na innych frontach - w Norwegii, w obronie Francji, a później we Francji Wewnętrznej, w Belgii, w Holandii. Polacy wzięli udział w operacji "Market Garden", w walce o przyczółki nad Renem, a także w zdobyciu Wilhemshaven - portu wojennego Kriegsmarine.

Polacy przyczynili się do ostatecznego zwycięstwa nad faszyzmem, jednak losy powojennej Polski były rozstrzygane bez polskiego głosu, czego symbolem jest porozumienie jałtańskie z lutego 1945 roku. W efekcie ponad 6-letnich zmagań wojennych i wkładu Polaków w narzucenie faszystowskim państwom – głównie Niemcom – pokojowych warunków, Polska znalazła się pod wpływem ZSRR, a wiele tysięcy polskich żołnierzy nie mogło powrócić do ojczyzny, pozostając na emigracji. Sacrificium, poświęcenie, i heroizm Polaków, którzy walczyli na licznych frontach, pozostają często niedocenione w światowych narracjach o II wojnie światowej, lecz dla Polaków stanowią ważny element tożsamości narodowej i pamięci historycznej.