Nawiązania do Biblii oraz Mitologii w dziełach literackich.

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 9.03.2024 o 18:04

Rodzaj zadania: Wypracowanie

Dodane: 1.03.2024 o 17:08

Biblia i Mitologia to dwa kluczowe źródła, które od wieków stanowią inspirację dla twórców w przeróżnych dziedzinach sztuki, zwłaszcza literaturze. Biblia, będąca zbiorem ksiąg religijnych, dostarcza wiernym wskazówek moralnych i duchowych oraz relacjonuje historię człowieka od stworzenia świata. Natomiast mitologia, bogata w opowieści o bogach i bohaterach, odzwierciedla próby ludzkości do zrozumienia świata i jego porządku. Oba zbiory, choć różne pod względem pochodzenia i celu, zawierają archetypowe postaci i motywy, które od wieków wpływają na kulturę i literaturę, stanowiąc uniwersalny język rozumiany przez ludzi na całym świecie.

W literaturze szczególną rolę odgrywają motywy Biblijne. Vanitas, czyli próżność i przemijanie, pojawia się często w dziełach literackich. W "Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" śmierć staje się główną bohaterką, a dialog ukazuje moralizatorskie spojrzenie na życie i jego kres. W "Bakczysaraju" Mickiewicza natura kontrastuje z kruchością ludzkiego istnienia, a inny aspekt vanitas uwidacznia się w "Padlinie" Baudlaire'a, gdzie rozkładające się ciało metaforyzuje ulotność życia.

Wina i kara, istotne motywy w literaturze, często nawiązują do starotestamentowych historii. W "Hamlecie" Szekspira widzimy, jak czyny bohaterów pociągają za sobą konsekwencje. "Lilie" Mickiewicza uczą nas, że kara za grzech jest nieuchronna. Stanowi to odniesienie do zasady retorsji, jaką możemy odnaleźć w Księdze Rodzaju. W "Zbrodni i Karze" Dostojewskiego kara za popełnione zło przedstawiona jest jako nieunikniona konsekwencja, ukazując zarazem dylematy moralne człowieka.

Apokalipsę, jako motyw literacki, odnaleźć możemy między innymi w "Nie-Boskiej komedii" Krasińskiego, gdzie prezentowana jest apokaliptyczna wizja świata. Z kolei "Dies Irae" Kasprowicza przenosi nas w poetycką wizję Sądu Ostatecznego, opartego na Księdze Objawienia.

W literaturze nie zabrakło również motywów zaczerpniętych z Mitologii. Prometeizm to myśl przewodnia w dziele "Dziady" Mickiewicza, gdzie bunt Konrada jawi się jako symbol dążenia do wolności i prawdy. Podobnie w "Siłaczce" Żeromskiego, postawa Stanisławy symbolizuje stałe dążenie do ideałów. Wątek Ikara i Dedala przewija się w "Oda do młodości" Mickiewicza, gdzie zmierzmy się z podziałem na starą i nową rzeczywistość, a poetycka interpretacja w "Ikara" Iwaszkiewicza, ukazuje współczesność przez pryzmat greckiego mitu.

Postać Syzyfa, z historii o wiecznej pracy i walki z przeciwnościami, znajdujemy w "Ludziach bezdomnych" Żeromskiego. Tutaj doktor Judym pełni rolę nowoczesnego Syzyfa, który bez końca boryka się z problemami społecznymi. Syzyfowy los narodu polskiego w okresie zaborów jest także motywem powieści "Syzyfowe prace" tego samego autora.

Wkład nawiązań do Biblii i Mitologii w przyszłość literatury i kultury pozostaje nieoceniony. C.K. Norwid, poeta i myśliciel, trafnie podsumował niepewność przyszłości i rolę przeszłości, co najlepiej oddaje sytuację, w jakiej znajdują się te dwa zbiory w literaturze współczesnej. Uniwersalność Biblii i Mitologii oraz ich trwałe miejsce w kulturze sugerują, że będą one nadal stanowić niewyczerpane źródło inspiracji dla twórców w różnych dziedzinach sztuki.