„Faraon” Bolesława Prusa jako powieść o państwie i władzy- obraz społeczności Egipcjan

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 9.05.2024 o 18:02

Rodzaj zadania: Wypracowanie

Dodane: 8.05.2024 o 12:44

W „Faraonie” Bolesława Prusa, jednym z najważniejszych dzieł polskiej literatury, autor nie tylko opowiada o starożytnym Egipcie, ale także tworzy bogaty obraz społeczeństwa i państwa, który przekracza granice czasów i miejsc. Poprzez losy młodego faraona Ramzesa XIII i skomplikowaną strukturę społeczną Egiptu, Prus zmusza czytelnika do zastanowienia się nad uniwersalnymi problemami władzy, reform i związanych z nimi konfliktów.

Podstawą społeczną starożytnego Egiptu, tak jak przedstawia to Prus, jest silne rozwarstwienie społeczne. Struktura ta składa się z niewolników, chłopów, kapłanów, arystokracji, gdzie każda grupa ma swoje ściśle określone miejsce i funkcje. Prus pokazuje, jak hierarchia ta wpływa na prowadzenie państwa - arystokracja, pomimo swojej mocy, jest zależna od kapłanów, którzy są prawdziwymi władcami, manipulującymi wiedzą i religią. Ta zdominowana przez kapłanów hierarchia staje się jednym z głównych antagonistów dla młodego faraona Ramzesa, który pragnie reform i nowoczesności.

Ramzes XIII, choć jeszcze niedoświadczony, szybko uświadamia sobie, jak skomplikowana jest gra o władzę. Jego konflikty z kapłanami, którzy bronią swojego statusu i wpływów, stanowią oś narracji powieści. Reformy Ramzesa, które miały na celu umocnienie władzy królewskiej i ograniczenie wpływów kapłanów, rysują obraz władcy pragnącego zmian, jednak stawiającego czoła tradycji i zastanym strukturom władzy.

Społeczeństwo Egiptu w powieści jest pokazane jako mieszanka różnych narodowości i kultur, co w kontekście politycznym prowadzi do braku jedności narodowej. Prus, opisując życie społeczne Egipcjan, zwraca uwagę na to, jak te różnice kulturowe wpływają na zdolność społeczeństwa do odbudowy i umacniania państwa. Przez pryzmat edukacji i wiedzy, które są kluczowe dla rozwoju, autor podkreśla znaczenie świadomego i wykształconego społeczeństwa w kontekście zarządzania państwem.

Gospodarka Egiptu jest naznaczona ciągłymi wojnami, zadłużeniem i zależnością od krańców, jak Fenicja. Prus przedstawia te elementy nie tylko jako tło historyczne, ale jako czynniki mające bezpośredni wpływ na życie poszczególnych grup społecznych oraz na stabilność i suwerenność państwa. W konsekwencji, te ekonomiczne i polityczne problemy splatają się z moralnymi i etycznymi upadkami rządzących, co Prus wykorzystuje do pokazania, jak egoizm i brak solidarności narodowej przyczyniają się do degradacji państwa.

Prus, tworząc „Faraona”, nie ogranicza się jedynie do opisu starożytnego Egiptu, ale proponuje czytelnikom uniwersalne pytania o naturę władzy, rolę państwa oraz konsekwencje społecznych i politycznych podziałów. Wskazując na podobieństwa sytuacji Egiptu i Polski swoich czasów, przestrzega przed wewnętrznymi sporami i podziałami, które mogą podważać fundamenty stabilności i rozwoju. Dzieło Prusa pozostaje aktualne i dzisiaj, jako przypomnienie o trwałości i skomplikowanych wyzwaniach, przed którymi stoją państwa i ich przywódcy. Czytając „Faraona”, możemy nauczyć się, że odpowiedzialność rządzących, solidarność narodowa i świadome dążenie do wspólnego dobra to klucze do długotrwałej stabilności i prosperity.