Co sprawia że życie człowieka nabiera sensu? Analiza na podstawie utworów literackich

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 23.01.2024 o 16:34

Rodzaj zadania: Wypracowanie

Dodane: 15.01.2024 o 22:21

Wiekowe dyskusje na temat sensu życia nieprzerwanie towarzyszą ludzkości, dostarczając natchnienia artystom, filozofom i pisarzom. Wiele dzieł literackich porusza kwestię sensu życia człowieka, każde z nich opowiadając o innym doświadczeniu, innej drodze, którą człowiek przemierza w poszukiwaniu odpowiedzi. Omówię tę tematykę, korzystając z przykładów z lektur: „Dziady” cz. III Adama Mickiewicza, „Lalka” Bolesława Prusa oraz „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry'ego.

„Dziady” c. III Mickiewicza to dramat romantyczny, pokazujący cierpienie Konrada, który w patriotycznej przemowie protestuje przeciwko niewoli narodu i poszukuje sensu istnienia w walce o wolność. Konrad widzi swoją życiową misję w działalności na rzecz ojczyzny; to tam upatruje swojego przeznaczenia i sensu bytu. Wolność staje się dla niego wartością nadrzędną, nadającą sens każdemu cierpieniu. Jego postać jest przykładem człowieka, który sens życia upatruje w poświęceniu dla wyższych ideałów, w walce o sprawy wielkie i ważne.

„Lalka” Prusa jest z kolei dokładnym obrazem społeczeństwa w epoce pozytywizmu, gdzie postać Stanisława Wokulskiego podejmuje walkę w świecie zdominowanym przez pieniądz i pozory. Wokulski, prowadzony uczuciem do Izabeli Łęckiej i chęcią osiągnięcia sukcesu społecznego, zdaje się szukać sensu życia w miłości romantycznej oraz w osiągnięciu pozycji społecznej. Z czasem jednak zostaje on rozczarowany pustką materializmu i płytkością ludzkich ambicji. W końcowych rozdziałach powieści dostrzegamy, że prawdziwą wartością, którą Wokulski zaczyna doceniać, jest głębokie doświadczenie uczucia i autentyczna praca na rzecz rozwoju nauki. W tej perspektywie, życie nabiera sensu przez samopoświęcenie i konstruktywną działalność.

Porównanie doświadczenia Konrada i Wokulskiego pozwala zauważyć, że poszukiwanie sensu w przemijającym świecie może być pułapką. Sens życia, niekiedy oddaje się w nadziei na przyszłe wyzwolenie lub w marzeniach o nieosiągalnej miłości, tym samym pozostając w sferze idealnej, a nie realnej egzystencji.

Innym ważnym dziełem literackim, które porusza kwestię sensu życia, jest „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry'ego. W tej prostej na pozór opowieści o chłopcu z innej planety, autor zawarł głęboką medytację na temat esencji ludzkiego istnienia. Relacja małego księcia z różą, obrazuje uniwersalną prawdę o skomplikowanych uczuciach i związkach międzyludzkich. Mały Książę uczy nas, że to, co najważniejsze, jest niewidoczne dla oczu. Sens życia nie może być więc identyfikowany z pożądanymi dobrami materialnymi ani nawet z dążeniem do szczytnych, lecz często odległych celów. W płynącym z serca zaangażowaniu w sprawy najbliższe, w troskliwej relacji z innymi – tam można odnaleźć pełnię życia.

Podsumowując, sens życia zdaniem Mickiewicza, Prusa czy Saint-Exupéry'ego, nie jest czymś stłamszonym w panteonie wielkich idei ani zamkniętym w ramach materialnego powodzenia. Wartości, które nadają życiu głębię i sens, wynikają z zaangażowania w pozytywne działania, z autentycznych relacji międzyludzkich i z odnalezienia pasji, która przewyższa oczekiwania zewnętrznego świata. W różnorodności losów i wyborów można odnaleźć ten uniwersalny przekaz – sens życia tkwi w nas samych i w sposobie, w jaki decydujemy się żyć każdego dnia.