"Stokrotka" - plan wydarzeń
Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 26.06.2024 o 7:24
Rodzaj zadania: Streszczenie
Dodane: 26.06.2024 o 6:26
Streszczenie:
"Stokrotka" Andersena to opowieść o prostym, szczęśliwym kwiatku, który cierpi z powodu ludzkiej zachłanności i niszczenia środowiska. Morał baśni: szacunek dla przyrody i życia na wolności. ⛑️
"Stokrotka" - plan wydarzeń
W dzisiejszych czasach rosnące zainteresowanie ochroną środowiska nie jest już tylko modnym tematem, lecz koniecznością, od której zależy przetrwanie naszej planety. Coraz częściej uświadamiamy sobie, że jesteśmy częścią przyrody, a nasze działania mają ogromny wpływ na ekosystem. W literaturze, szczególnie w baśniach, często przypomina się nam o potrzebie szacunku dla przyrody i wszystkich żywych istot. Jedną z takich baśni jest "Stokrotka" autorstwa Hansa Christiana Andersena. W niniejszym wypracowaniu omówimy plan wydarzeń tej baśni, w której Andersen ukazuje piękno natury i konsekwencje jej niszczenia.
Ogólne streszczenie baśni
"Stokrotka" to opowieść o prostym, niewielkim kwiatku o tej samej nazwie, który rośnie w skromnym miejscu przy drodze, z dala od zadbanego ogrodu pełnego pięknych kwiatów. Pomimo skromnych warunków, stokrotka jest szczęśliwa, cieszy się słońcem i wolnością. W jej otoczeniu znajdują się hodowane i pielęgnowane kwiaty ogrodowe, takie jak róże, tulipany i piwonie, które wywyższają się nad stokrotką, uważając się za ważniejsze i piękniejsze. Pewnego dnia w okolicy pojawia się skowronek, który dostrzega stokrotkę i zostaje nią oczarowany. Jednak ich szczęście nie trwa długo - skowronek zostaje schwytany przez chłopców i umieszczony w klatce, a stokrotka, wraz z kawałkiem ziemi, w której rosła, również zostaje przeniesiona do tej samej klatki. Bez odpowiedniej opieki skowronek i stokrotka szybko tracą siły. Skowronek umiera, a stokrotka zostaje wyrzucona na drogę, gdzie także umiera. Morałem tej baśni jest przypomnienie o szacunku dla każdej istoty żywej oraz konieczności dbania o przyrodę.Szczegółowe streszczenie baśni
do środowiska
Na początku baśni Andersen przedstawia wizerunek prostego kwiatka rosnącego przy drodze. W opozycji do okazałych kwiatów ogrodowych, stokrotka cechuje się skromnością i prostotą. Mimo swojego niepozornego wyglądu, kwiat żyje pełnią życia, ciesząc się z każdego promienia słońca i z każdej kropli deszczu. Stokrotka nie czuje zazdrości wobec kwiatów ogrodowych, wręcz przeciwnie - jest szczęśliwa i zadowolona z życia na wolności, której nie mogą doświadczyć rośliny uprawiane. Andersen kładzie nacisk na kontrast pomiędzy naturalnym pięknem przy dowolnej drodze a sztucznym pięknem pielęgnowanych ogrodów.Kontrast pomiędzy stokrotką a kwiatami ogrodowymi
Kwiaty ogrodowe, takie jak róże, tulipany i piwonie, tworzą wspaniały, kolorowy widok, który zachwyca każdego przechodnia. Są one starannie pielęgnowane, podlewane i przycinane przez ludzi, którzy podziwiają ich piękno. Kwiaty te czują się wyjątkowe i wywyższają się nad skromną stokrotkę, którą uważają za gorszą z powodu jej prostego wyglądu i braku ludzkiej troski. Andersen pokazuje, że kwiaty te są niemalże zarozumiałe i często zapominają o prawdziwej wartości życia na wolności, które ceni stokrotka. W oczach stokrotki piękno życia polega na możliwości cieszenia się każdym dniem na świeżym powietrzu, podziwianiu zmieniających się chmur i odczuwaniu zdrowego deszczu.Wejście skowronka
Pewnego dnia na polanie pojawia się skowronek, ptak, który swoim radosnym śpiewem ożywia okolicę. Skowronek jest ciekawy otaczającego go świata i zauważa stokrotkę rosnącą skromnie przy drodze. Zachwycony jej prostotą i naturalnością, ptak zaczyna latać wokół niej i delikatnie ją całuje. Dla stokrotki jest to chwila największego szczęścia - być zauważoną przez tak wspaniałą istotę, jaką jest skowronek. Ta chwila przypomina nam, że prawdziwa wartość tkwi w pięknie natury i prostocie życia.Jednak inne kwiaty ogrodowe, widząc to, zaczynają krytykować zachowanie skowronka. Uważają, że ptak popełnia błąd, zwracając uwagę na tak nieistotny i prosty kwiatek jak stokrotka. Ich złość i zazdrość wywołane są ich własnym poczuciem wyższości i przekonaniem, że tylko one zasługują na podziw.
Wydarzenia w ogrodzie
W tym samym czasie, dziewczyna pojawia się w ogrodzie z nożem ogrodowym i zaczyna ścinać tulipany. Stokrotka obserwuje te wydarzenia z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony czuje współczucie dla kwiatów, które tracą swoje życie, z drugiej strony odczuwa ulgę, że nie została zauważona i pozostaje na swoim miejscu, na wolności. Te chwile ukazują, jak różne mogą być losy kwiatów - jedne rozkwitają, innych życie jest zależne od kaprysu ludzi.Uwięzienie skowronka
Niestety, radość stokrotki i skowronka nie trwa długo. Na polanie pojawiają się młodzi chłopcy, którzy, dostrzegając skowronka, postanawiają go złapać. Pomimo jego prób ucieczki, ptak zostaje schwytany i umieszczony w klatce. Dla skowronka jest to koniec wolności, którą do tej pory cieszył się każdego dnia.Przeniesienie stokrotki do klatki
Młodzi chłopcy nie poprzestają na schwytaniu skowronka. Zauważają także stokrotkę rosnącą przy drodze i postanawiają wykopać kawałek ziemi, w której rosła, aby umieścić ją w klatce razem ze skowronkiem. Dla skromnego kwiatu jest to koszmar - z wolnej przestrzeni trafia do zamknięcia, gdzie nie ma dostępu do świeżego powietrza i słońca.Chłopcy, zajęci innymi rozrywkami, szybko zapominają o ptaku i kwiatku uwięzionych w klatce. Zarówno skowronek, jak i stokrotka zaczynają odczuwać brak wody i opieki. Każdy dzień w zamknięciu pogłębia ich cierpienie i pragnienie powrotu do naturalnego środowiska.
Kulminacja i śmierć skowronka
Klatka, która miała być miejscem zabawy dla chłopców, staje się miejscem tragedii. Brak wody i opieki szybko odbiera skowronkowi siły. Ptak, który jeszcze niedawno śpiewał radośnie, teraz jest skrajnie wycieńczony i umiera z pragnienia. Śmierć skowronka wzbudza smutek w chłopcach, którzy z opóźnieniem zdają sobie sprawę z konsekwencji swojego działania. Pragnąc uczcić pamięć ptaka, organizują dla niego uroczysty pogrzeb.Wyrzucenie stokrotki
Stokrotka, choć przez chwilę była świadkiem krótkotrwałego zainteresowania chłopców, także zaczyna tracić siły. Jej liście więdną, a kwiat staje się coraz bardziej suchy. Bezceremonialnie, bez żadnego namysłu, chłopcy wyrzucają umierającą stokrotkę na drogę. Tam kwiat, który jeszcze niedawno cieszył się wolnością i słońcem, dopełnia swojego smutnego losu i umiera w zapomnieniu.Morał baśni
Baśń "Stokrotka" niesie ze sobą kilka ważnych przesłań. Po pierwsze, Andersen przypomina, że szczęście nie zależy od wyglądu zewnętrznego. Często proste rzeczy, takie jak stokrotka rosnąca przy drodze, mogą być źródłem największej radości i spełnienia. Kwiaty ogrodowe, choć piękne, żyją pod ciągłą kontrolą i nie mogą cieszyć się wolnością, którą miała stokrotka.Po drugie, wartość wolności i naturalnego piękna jest niewymierna. Stokrotka, choć nie była najpiękniejsza, cieszyła się życiem na wolności, aż do chwili, gdy bezduszne działanie chłopców odebrało jej tę radość. Andersen pokazuje, że życie w zgodzie z naturą jest nieocenione i że każda istota żywa zasługuje na szacunek i ochronę.
Na koniec, lekcja o szacunku dla przyrody i istot żywych jest jednym z centralnych morałów baśni. Bezmyślne niszczenie kwiatów, schwytanie skowronka czy brak opieki nad nimi prowadzą do tragedii. Andersen przestrzega przed bezmyślnym niszczeniem przyrody, przypominając, że każde żywe stworzenie zasługuje na troskę i ochronę.
Zakończenie
Baśń "Stokrotka" autorstwa Hansa Christiana Andersena to piękne przypomnienie o szacunku dla przyrody i wszystkich żywych istot, nawet tych najmniejszych i najbardziej skromnych. Ukazuje, jak ważne jest dbanie o środowisko, w którym żyjemy, oraz jak nasze nieprzemyślane działania mogą prowadzić do tragicznych konsekwencji. W dzisiejszych czasach, kiedy ekosystem naszej planety jest zagrożony, ta baśń przypomina nam o konieczności codziennej troski o naturę i o wartości, jakie niesie życie w harmonii z nią.Pomimo że "Stokrotka" jest prostą opowieścią, jej przesłanie jest uniwersalne i niezwykle ważne, przypominając nam o potrzebie ochrony przyrody i o empatii wobec wszystkich istot żywych. Baśnie takie jak ta uczą nas, że piękno tkwi nie tylko w zewnętrznym wyglądzie, lecz także w wolności i naturalnym środowisku, które musimy chronić dla przyszłych pokoleń.
Ocena nauczyciela:
Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 26.06.2024 o 7:24
O nauczycielu: Nauczyciel - Joanna A.
Od 9 lat pracuję w liceum i pomagam uczniom uwierzyć, że można pisać dobrze bez „weny”. Przygotowuję do matury i ćwiczę z ósmoklasistami czytanie ze zrozumieniem oraz krótkie formy. Na zajęciach panuje spokój i uważność, a feedback jest jasny i konkretny. Uczniowie mówią, że dzięki temu wiedzą, co poprawić i jak to zrobić.
Wypracowanie jest niezwykle wnikliwe i starannie rozpisane, analizując zarówno ogólne streszczenie, jak i szczegółowe wydarzenia w baśni "Stokrotka".
Komentarze naszych użytkowników:
Oceń:
Zaloguj się aby ocenić pracę.
Zaloguj się