„Każdy ma swoją jedyną melodię istnienia” – szukanie sensu życia zawarte w świecie wybranych postaci z literatury, a twoje myśli na temat istoty egzystencji człowieka.

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 9.05.2024 o 18:42

Rodzaj zadania: Wypracowanie

Dodane: 4.05.2024 o 9:20

Od zarania dziejów ludzkość zastanawia się nad sensem życia. Pytanie to jest jednym z fundamentalnych, które pojawia się niezależnie od epoki czy kultury. Znaczenie tego pytania wynika z głębokiej potrzeby zrozumienia, dlaczego żyjemy i jaka jest nasza rola na tej planecie. Różne epoki i kultury proponowały różne odpowiedzi na te pytania, co znalazło odzwierciedlenie również w literaturze.

Starożytna Grecja, reprezentowana przez postać Sokratesa, przedstawiała ideę, że poznawanie samego siebie i dążenie do cnoty jest najważniejszym celem życia. W średniowieczu dominował teocentryzm, gdzie głównym celem istnienia było zbliżenie się do Boga i życie według jego praw. Odrodzenie przyniosło ze sobą powrót zainteresowania ludzką indywidualnością i świeckimi aspektami istnienia.

Czas epok nowożytnych, zwłaszcza romantyzm, eksponował wolność, bunt i indywidualizm. Pozytywizm z kolei stawiał na pracę u podstaw, naukę i postęp jako kluczowe wartości życiowe, a egzystencjalizm zwrócił uwagę na niepewność, możliwość wyboru i odpowiedzialność jednostki w kreowaniu własnego życia.

Analiza wybranych postaci z literatury pozwala ukazać różnorodność podejść do poszukiwania sensu życia. Gustaw-Konrad z "Dziadów" Adama Mickiewicza przeobraża się z zakochanego młodzieńca w przywódcę narodowowyzwoleńczego. Jego osobista tragedia staje się podstawą do zrozumienia, że większe ideały mogą być bardziej satysfakcjonujące niż osobiste szczęście. Konrad Wallenrod również poświęca swoje szczęście osobiste, stając się tragicznym bohaterem, który intryguje i budzi współczucie. W obu tych przypadkach sens życia zostaje odnaleziony przez poświęcenie dla dobra większej wspólnoty.

Z kolei bohaterowie "Nad Niemnem" Elizy Orzeszkowej żyją w świecie, gdzie tradycja, praca na rzecz narodowej tożsamości i dbałość o dobro wspólne są fundamentami egzystencji. Tutaj szczęście utożsamiane jest z aktywnym uczestnictwem w życiu społecznym i narodowym.

Inaczej kształtuje się droga Stanisława Wokulskiego z "Lalki" Bolesława Prusa. Walczy on o znalezienie sensu życia w miłości, pracy i nauce, lecz ostateczny pesymizm i poczucie niespełnienia dominują w jego życiu, ukazując trudności w pogodzeniu różnych aspektów ludzkiej egzystencji.

Nie można pominąć postaci lekarza Rieux z "Dżumy" Alberta Camusa, który służąc ludzkości i walcząc ze złem, staje się przykładem odwagi moralnej i etycznego postępowania. Jego życie to ciągłe staranie o realizację wartości ponadczasowych, nawet w obliczu katastrofy.

W moim rozumieniu egzystencja człowieka wymaga ciągłego balansowania między własnymi potrzebami a możliwościami, jakie oferuje świat. Każdy z nas ma inne doświadczenia, które kształtują naszą indywidualną "melodię istnienia". Warto, więc dążyć do zrozumienia siebie i otaczającego świata, by móc świadomie kształtować własne życie.

Podsumowując, poszukiwanie sensu życia jest uniwersalną potrzebą, znacząco wpływającą na ludzkie działania i myślenie. Literatura, odzwierciedlając różne epoki i kultury, ukazuje, jak wielorako można podejść do tego pytania. Warto zatem kontynuować poszukiwania własnych odpowiedzi, inspirując się zarówno osobistymi doświadczeniami, jak i wzorcami literackimi.