Przedstaw dwie racje ukazane w „Antygonie” Sofoklesa.

Ta praca została zweryfikowana przez naszego nauczyciela: 3.07.2024 o 11:09

Rodzaj zadania: Wypracowanie

Dodane: 3.07.2024 o 10:25

Tragedia grecka "Antygona" Sofoklesa jest jednym z najważniejszych dzieł literatury starożytnej, która wpłynęła na późniejsze dzieje literatury światowej. Napisana w V wieku p.n.e., tragedia ta porusza fundamentalne kwestie etyczne i moralne, które były aktualne w czasach Sofoklesa, ale wciąż znajdują odzwierciedlenie we współczesnych dyskusjach na temat prawa, władzy i moralności.

Główna fabuła "Antygony" kręci się wokół konfliktu tragicznego między dwiema postaciami: Kreonem i Antygoną. Po śmierci obu braci, Eteoklesa i Polinejkesa, którzy zginęli w bratobójczej walce o tron Teb, Kreon, nowy władca miasta, wydaje dekret zakazujący pochówku Polinejkesa z racji jego zdrady. Antygona, siostra Polinejkesa, łamie ten zakaz, odwołując się do wyższych praw boskich. Konflikt, który rodzi się między nimi, jest głównym motywem tragedii i prowadzi do katastrofalnych konsekwencji.

Teza

Część I: Racja Kreona

Kreon wierzy, że jego władza musi być absolutna i niepodważalna, aby utrzymać porządek i bezpieczeństwo państwa. Jego decyzja o zakazie pochówku Polinejkesa opiera się na zasadzie prawości królewskiej. Kreon uważa, że złamanie jego dekretu podważyłoby autorytet władzy królewskiej, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do anarchii. Kreon jest przekonany, że dla dobra państwa niezbędne jest, aby zdrajcy nie mieli prawa do tych samych zaszczytów co bohaterowie, jak Eteokles.

Ponadto Kreon podkreśla równość wobec prawa. Dla niego Polinejkes jako zdrajca nie zasługuje na taki sam pochówek jak jego brat Eteokles, który bronił miasta. Z punktu widzenia Kreona, sprawiedliwość wymaga, aby zdrajcy byli traktowani zgodnie z ich czynami, a pochowanie Polinejkesa byłoby niesprawiedliwością wobec tych, którzy zginęli w obronie Teb.

Racja Kreona jest wzmocniona przez wewnętrzny konflikt, z którym musi się zmierzyć. Kreon jest nie tylko władcą, ale także ojcem i mężem. Jego postawa wobec Antygony i Hajmona, jego syna, który zaręczył się z Antygoną, pokazuje, że Kreon nie jest całkowicie nieczułym tyranem. Jego ton zmienia się w trakcie tragedii, co pokazuje, że walczy on z własnymi emocjami i obowiązkami jako władca. Kreon staje się postacią tragiczną, która musi zmierzyć się z konsekwencjami swojego uporu. Jego nieustępliwość prowadzi do tragedii zarówno dla niego samego, jak i dla jego bliskich.

Część II: Racja Antygony

Dla Antygony prawo boskie jest najważniejsze i uniwersalne. Wierzy, że prawdy objawione przez bogów są nienaruszalne i muszą być przestrzegane, nawet jeśli stoi to w sprzeczności z prawem ludzkim. Antygona jest przekonana, że ignorowanie tych praw przez Kreona jest niegodne i grozi gniewem bogów. Jej odwaga i determinacja, by spełnić swój obowiązek, skłaniają ją do zaryzykowania własnego życia.

Poza tym, dla Antygony obowiązek rodzinny jest nierozerwalnie związany z jej tożsamością i moralnością. Uważa, że cześć oddana zmarłym członkom rodziny jest fundamentalnym obowiązkiem, który jest starszy i ważniejszy niż jakiekolwiek świeckie prawo. Antygona jest gotowa poświęcić swoje życie, aby unieśmiertelnić pamięć o swoim bracie i zapewnić mu wieczne miejsce w zaświatach, unikając jednocześnie boskiego gniewu, jaki spadłby na nią i jej rodzinę, gdyby zignorowała ten obowiązek.

Antygona to również postać tragiczna, która niezłomnie trwa przy swoich przekonaniach, niezależnie od konsekwencji. Jej nieugiętość i gotowość do poświęcenia własnego życia dla realizacji swoich ideałów czynią ją bohaterką, która jest gotowa umierać za swoje przekonania. Antygona jest świadoma swego losu, ale nie może postąpić inaczej, zgodnie z własnym sumieniem.

Część III: Konflikt tragiczny i jego konsekwencje

Rola fatum jest mocno zaznaczona w tej tragedii. Działania bohaterów są często przykryte cieniem przeznaczenia, które w antycznej Grecji było nieuchronnym elementem ludzkiego życia. Klątwa ciążąca na rodzie Labdakidów jest nieodzowną częścią historii "Antygony". Zarówno Antygona, jak i Kreon są uwikłani w niekończący się ciąg wydarzeń, na który nie mają pełnego wpływu.

Przeznaczenie prowadzi bohaterów do nieuchronnej katastrofy, mimo że próbują oni zmienić swój los. Kreon i Antygona są uwięzieni w świadomości, która nakazuje im podążać za swoimi przekonaniami, jednocześnie będąc świadomi konsekwencji, jakie przyjdzie im ponieść. Ironia tragiczną polega na tym, że ich dążenie do realizacji swoich racji prowadzi do zupełnie odwrotnych skutków niż te, które sobie zamierzali.

Część IV: Podsumowanie

Tragedia Sofoklesa ukazuje, jak te dwie racje, mimo że słuszne, mogą wzajemnie się wykluczać, prowadząc do tragedii. Konflikt ten jest również odbiciem ludzkiej natury, gdzie dążenie do realizacji własnych przekonań może prowadzić do nieuniknionych starć z innymi.

Refleksja końcowa, jaką można wyciągnąć z "Antygony", to zrozumienie, że konflikty między różnymi systemami wartości i prawa są nieuniknione i stanowią część ludzkiego życia. Tragedia ta mówi nam o ludzkich dylematach moralnych, wyborach, przed którymi stoimy, oraz konsekwencjach, jakie niosą nasze decyzje. Tematyka "Antygony" jest nadal aktualna we współczesnym świecie, gdzie konflikty między różnymi systemami wartości, kulturami i prawami są na porządku dziennym.

Bibliografia