ereligijnepl

Dodane 21.04 o 14:11 z

e-religijne.pl

Obserwuj

Ten Zeszyt jest o tym, o czym świat nie chce rozmawiać,

na co się radykalnie nie godzi, co wyśmiewa i odrzuca. Jest o słabości, której cały świat się boi, kontestuje ją i z nią walczy.
Świat postanowił usuwać jednostki słabsze, bo się lęka, że nie udźwignie słabości. Nie wierzy w Boską moc łaski. Tymczasem Bóg się nie boi naszej słabości, ale czyni ją miejscem spotkania z nami i błogosławieństwa, miejscem szczególnie płodnym.

Autor rozważań – ojciec Amedeo Cencini – zachwyca się tym Bożym działaniem: „Bóg jakby czuje się przyciągany przez ludzką słabość i interweniuje z mocą swojej łaski”. Czyni to z wysokości... krzyża, sam stając się słabym, najsłabszym ze wszystkich, aby nikt nie poczuł się pominięty czy odrzucony w swojej słabości.

„W krzyżu Jezusa – kontynuuje Autor – niebo jest razem z ziemią. Bóg jest razem z człowiekiem. Świętość Boga stoi wobec grzeszności człowieka. A szczególnie dla nas w krzyżu zawiera się maksimum słabości i maksimum mocy”.

Takie pojmowanie słabości dla świata jest głupstwem, dla wierzących w Boga – mocą i mądrością (por. 1 Kor 1, 18-25). Boską logikę można albo pysznie wyśmiać, albo przyjąć z wiarą dziecka. Wydaje się, że słabość i moc są w radykalnej opozycji. Tymczasem o. Cencini pokazuje na Jezusa Ukrzyżowanego, Boga przybitego do krzyża, i pomaga nam pójść drogą, którą Jezus poprowadził Pawła: drogą integracji ludzkiej słabości i Boskiej mocy. Pawłowy oścień w żywym ciele może stać się naszym pedagogiem. Decyzja należy do nas. Podwójna decyzja: przyjąć siebie z własną słabością i zrobić w niej miejsce dla łaski, która jest większa od naszej największej słabości. Wtedy doświadczamy czegoś, co po ludzku wydaje się nieprawdopodobne: „(...) ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny” (2 Kor 12, 10).